De Amerikaanse webdesigner Brad Frost schreef een boek over hoe het designproces volgens hem - en intussen ook volgens vele anderen - er zou moeten uitzien, het zogeheten atomic design. Ook hij vindt dat collega Stephen Hay het het best verwoordde toen hij zei ‘We’re not designing pages, we’re designing systems of components’. Designs moeten het vliegensvlug veranderende digitale landschap van internettoestellen en contenttypes kunnen blijven volgen, zonder daarbij vaart te verliezen. Wie enkele jaren geleden de boot naar de mobiele aanpak gemist heeft, dreigt nu misschien wel kopje onder te gaan. En ook het oude designproces is stilaan achterhaald. Agility, samenwerking en aanpassingsvermogen staan tegenwoordig centraal, terwijl de raakvlakken tussen design en development steeds groter en groter worden.
Het atomische designproces van Frost ziet er ongeveer als volgt uit:
- De atomen: Atomen zijn de basisbouwstenen waaruit alles en iedereen opgemaakt is. Wanneer je die lijn doortrekt naar webinterfaces, komt dat overeen met de HTML-tags zoals form labels, inputs en buttons. Ook meer abstracte elementen zoals kleurpaletten en lettertypes kunnen hieronder vallen.
- De molecules: Wanneer je verschillende atomen verenigt, krijg je met molecules te maken. Atomen klitten samen om zo nieuwe bouwstenen te vormen met hun eigen functie. In webtaal zou je zo die form label, input en button kunnen samenvoegen tot één form die wél meteen concreet bruikbaar is.
- De organismes: Net zoals de atomen samen een molecule gaan vormen, kunnen de molecules op hun beurt dan weer gezamenlijk aan een organisme gaan bouwen. Hierdoor worden de verschillende onderdeeltjes uiteindelijk samengevoegd tot één geheel, zoals een webpagina. Zo kan je bijvoorbeeld in een topbalk diverse componenten als een logo, een zoekfunctie en een lijst van sociale mediakanalen hebben staan, of worden verschillende producten na elkaar afgebeeld om een assortiment aan te bieden. Hoe dan ook maak je zo telkens van kleine blokjes één groter geheel.
- De templates: Wanneer je dankzij je atomen en molecules goeie organismes hebt weten op te bouwen, kan je er voor kiezen om die vorm op te slaan als een template. Op die manier beschik je al over de juiste manier van opbouwen, zonder alles concreet te moeten invullen. Met die templates krijg je ook meteen een concreet zicht op het design van de webpagina, al kan er natuurlijk nog heel wat aan veranderen totdat het definitieve design op tafel ligt.
- De pagina’s: Het eindpunt van het designproces. Wanneer alle bouwstenen in elkaar klikken en de templates hun concrete invulling hebben gekregen, krijg je een pagina voor ogen die ook de gebruikers zullen zien. Nu kunnen de tests pas écht beginnen, aangezien je al met een vrij waarheidsgetrouw beeld zit van wat het eindproduct gaat worden.
